Wreszcie znalazłem kogoś, kto ma podobną wyobraźnię do mojej. Federico Fellini. Wczoraj wreszcie obejrzałem jego Casanovę. Oprócz interpretacji historii słynnego kochanka, otrzymałem jedną z najcudniejszych wizji 7th Sea, jaką mogłem sobie zażyczyć.
Choć świat gry fabularnej powoływany jest doraźnie podczas sesji, to żyje on ciągle w mojej wyobraźni jak świat literacki – jako różne fabuły i obrazy. Estetyka wykreowanej rzeczywistości jest dla mnie niezwykle ważna. Przede wszystkim nie stanowi tylko wyglądów, pustej formy, ale również ma istotne (istotowe) znaczenie.
Po drugie, kiedy wy...
Powracając do tematu inspiracji, a nawiązując do notki Senmary o erpegowych przebierankach, w naszej drużynie również inspirowaliśmy się modą. W tym m.in. fryzjerstwem. A że cierrrpieć można na różne sposoby (również pindrząc swoje włosy), udowadniają emo–eksperci.
Zaczęło się w czasach, gdy postanowiłem poprowadzić Wampira (łamiąc zasadę niepowtarzania systemów — oczywiście z powodu zazdrości ). Wymyślając swoją postać, Zosia zaprowadziła mnie pewnego dnia przed duży salon fryzjerski. Tam na witrynie wisiał wielki plakat Welli, a na nim Japonka z fryzurą składająca się z dziesiąt...
Chyba najbardziej inspirujące dla mojego prowadzenia były nie same systemy, ale scenariusze, które czytałem. Na początku sam wymyślałem przygody, przez co brakowało im trochę świeżości nowości. Ciągle obowiązywała mapka, pretekstowa fabuła, niedopracowane szczegóły, ba, sam główny schemat często był dziurawy. Oczywiście charakter postaci i ich zaszłości były trzeciorzędne, o ile nie nieobecne.
Z czasem zacząłem sięgać po gotowe scenariusze. To z nich uczyłem się, jak planować fabułę, jak przygotować się przed sesją, żeby umilić graczom zabawę. Zacząłem od kampanii do Warhammera pt. Wewnętrzny...
