Blog

Od momentu, gdy kupiłem pierwszy podręcznik RPG — do Warhammera — wszystko stało się łatwiejsze. Miałem system (choć nie zrozumiałem wielu jego elementów), gotowy świat (choć nie zauważałem przez długi czas, że to przerobiona Europa) i zaproponowane pomysły przygód (fantastycznie je marnowałem), na których mogłem się opierać. Co więcej, ogarnął mnie pierwszy głód kolekcjonerski. Kompletowałem kolejne dodatki w języku polskim, z czasem sięgnąłem też po inne gry. W naszej grupie grających było dwóch MG, czyli ja i Basia. Oprócz tego mieliśmy kilkoro graczy, którzy się zmieniali i po...

Do dziś nie wiem, w jaki sposób zostaliśmy z Basią zaproszeni do klubu graczy w RPG. Niemniej, pewnej niedzieli pojechaliśmy na sesję Warhammera do klubowej siedziby, mieszczącej się w jakimś dziwnym żłobku. W maleńkim pokoju już ściskało się kilka osób. Okazało się, że Mg gotów jest poprowadzić licznej drużynie i w ten sposób oprócz niego było nas bodajże dziewięcioro. Ponieważ byliśmy nowymi graczami, do tego najmłodszymi, dostaliśmy "przewodnika", który miał spełniać funkcję jakby pobocznego Mistrza. Przed sesją postanowiłem wyjaśnić z MG pewną nurtująca mnie kwestię. Otóż z poprzedniej pr...

W pierwszą przygodę do Warhammera zagrałem na wspomnianym Starciu z Fantastyką 1997. Razem z Basią Lach upolowaliśmy tam dwóch chłopaków, licealistów, którzy samotnie grali sobie przy stole. Nasze niewinne "Czy możemy się przyłączyć?" było zapowiedzią tragedii, jaka dotknęła MG. A zapowiadało się całkiem zwyczajnie, na początek wylosowaliśmy sobie postacie. Basi przypadł człowiek, mężczyzna, jakiś leśniczy czy łowca. Ja uparłem się na elfa imieniem Jarel, który został wieszczkiem. W sandałach. W wyposażeniu miałem jeszcze jakiś marny grosz i kości do wróżenia. Gdybym z nich skorzystał już na...

Historia mojego pierwszego konwentu jest też opowieścią o wielkiej przyjaźni. W dniu, kiedy przekroczyłem próg Domu Kultury "Lutnia" w towarzystwie Basi Lach, nie sądziłem, że jeszcze kilka lat i sami będziemy wspólnie organizować punkty programu na konwentach, od prelekcji, poprzez konkursy, na LARPach kończąc. Sam fakt, że się udałem na pierwszy konwent również ma swoje istotne tło. Byłem już w VII klasie podstawówki i regularnie czytałem "Magię i Miecz". Pewnego razu zobaczyłem, że koleżanka z klasy, niejaka Basia, również ją czyta. Co więcej, był to numer październikowy, do którego dodawa...

W mojej historii eRPeGowej jedną z kluczowych ról odegrała Magia i Miecz. Do dzisiaj mam wszystkie numery, które kupiłem, bezpiecznie zarchiwizowane. Zacząłem ją czytać dzięki Wojtkowi, czyli koledze, który wprowadził mnie w świat tego typu gier. Pod wpływem artykułów, których w większości zupełnie nie rozumiałem, mój pomysł na przygody się zmienił. I tak właśnie powstał pierwszy scenariusz do gry fabularnej, czyli tej, w której jakaś rozsądna fabuła już jest. Poprowadziłem ją innemu koledze, Jackowi, który choć młodszy ode mnie, okazał się dobrym materiałem na gracza. Moja pierwsza "prawdziw...

Nawiązując do poprzedniego wpisu, przypomniało mi się, że po wykończeniu mojej postaci przez MG najprawdopodobniej zostałem wyproszony z pokoju gry. No bo skoro moja postać nie żyła, nie miałem prawa wiedzieć, co się dalej działo. Nie jestem na 100% pewien czy tak było, ale to by tłumaczyło, dlaczego nie byłem obecny na reszcie sesji. W świetle tego, kolejne wydarzenie z mojej RPGowej przeszłości można potraktować jako zemstę losu. Totalnie zachwycony przygodą w jaką grałem, emocjami jej towarzyszącymi oraz genialnym pomysłem na chodzenie po mapce, postanowiłem zrewanżować się mojemu byłemu M...

Lato, Chałupy na Helu, wakacje bodajże między IV i V klasą podstawówki. Na bałtyckiej plaży kolega opowiedział mi o jakiejś dziwnej rzeczy. To coś nazywało się "grą fabularną", a konkretnie "Kryształami Czasu". Nie do końca łapałem o co chodzi, jest jakiś mistrz, gra się jakimiś wojownikami. Wszystko było bez ładu i składu, ale załapałem, że to takie odgrywanie komputerowej gry Ishar na żywo. Nawet pomysł na Kryształy Czasu się zgadzał, więc idea bardzo mi odpowiadała. Niedługo po tych wakacjach zostałem zaproszony przez wspomnianego kolegę na sesję. Oprócz mnie było dwoje innych graczy, kuzy...

Dziś zakończył się trwający trzy dni zjazd Poltergeista. Pomimo iż miejsce spotkania było w samym centrum Polski, pojawiła się garstka osób. Cena tak przeraziła? Wciąż za duża dla niektórych odległość? Nie wiem, ale tym, którzy się nie pojawili można powiedzieć jedno: żałujcie. Z deklarowanych trzech dni należy obciąć trochę czasu: z jednego końca ze względu na dojazd, z drugiego na podróż powrotną. Pozostały w ten sposób środek został jednak wykorzystany maksymalnie. Mieszkaliśmy w fantastycznym ośrodku o folklorystycznie brzmiącej nazwie Wawrzkowizna (za pewne ze względu jakiegoś praszczura...